Een eerste terugblik – 1 maand onderweg

Één maand onderweg, het is gevlogen – en toch voelt het alsof we al drie maand aan het reizen zijn. We hebben gereden, gelachen, gewandeld, geklommen, gekookt, veeel foto’s gemaakt, geschreven, routes uitgestippeld, gefilosofeerd, gehuild, gefietst, gepoetst, fysieke grenzen verlegd, noem maar op. We deden al ontzettend veel. Te veel misschien… We namen weinig rust en leefden aan een torenhoog tempo. We hielden er wel al ontzettend veel spraakmakende herinneringen aan over. Benieuwd of we dit tempo zullen kunnen aanhouden. Ik vrees ervoor. Vermoed dat we wat zullen vertragen, want voel dat het ook deugd doet om eens uitgebreid te ontbijten, te lezen, wat meer aan zelfzorg te doen of gewoon even op te ruimen. Waarschijnlijk zullen we dus binnenkort toch enkele vakantiedaagjes inplannen, zoals op een goeie oude camping!

Of het tussen ons nog goed gaat, nu we voor het eerst samen wonen (op een mini oppervlakte, continu samen en zonder anderen om ons heen)? Ja hoor! Het is fijn zowel onszelf als elkaar beter te leren kennen. We hakten elkaar nog niet in stukken en er ging nog geen dag voorbij waarop we niet met elkaar spraken. Integendeel, we bespraken juist heel veel! Heel veel zin in de toekomst hebben we, dat voel ik aan alles. Zin in een huis te maken naar ons goesting, een leven met elkaar en anderen, kleine Mathiaskes… Benieuwd naar wat er ons nog te wachten staat!

Naast dromen en dagdagelijkse dingen wijken onze gesprekken soms ook af naar armoede en ongelijkheid in de wereld. We beseffen dat we op dit moment in extreme luxe leven en niet iedereen dit kan ervaren. Deze reis maakt ons niet blind voor de realiteit en daar zijn we blij om. We denken na over hoe en wat wij zouden kunnen betekenen voor een ander met minder kansen. Stof tot nadenken. Bij onze dromen of doelen staat bijvoorbeeld ook om eens te helpen op een vluchtelingenkamp. Wie weet zelfs dit jaar nog!

Mathi noemt deze reis graag ons oriënteringsverlof. We zijn fan van het leven zelf te regiseren en kansen te grijpen wanneer ze zich voordoen. Mensen van lijstjes maken en doelen realiseren. Dromen koesteren en beleven. Proberen, vallen en opstaan. Bang van het leven te laten passeren en later spijt te hebben van wat we niet gedaan hebben. Ik geloof dat je kan doen wat je maar wil, als je er maar in gelooft en er voluit voor gaat. Niemand kan alles, maar iemand kan wel alles leren. Er zijn nog ontzettend veel onbekende zaken en dingen die we nog niet kunnen, maar stapje voor stapje blijken veel zaken simpeler dan het lijkt. Mathi schrijft: ‘In deze kleine maand heb ik veel dingen leren koken zoals flatbread en pannenkoeken, ik heb aan muurklimmen gedaan, een ijshockeymatch gezien, een wasmachine opgezet, veel opgezocht over geologie en taal… En dan zwijg ik nog over de reis waar we al deze dingen mee combineren: het dagelijkse plannen, een slaapplaats zoeken, water, gas en eten zoeken. Het vraagt misschien veel energie maar ik vind dit o zo leuk en we leren onszelf kennen… Er is o zoveel tijd maar dan eigenlijk weer niet.

Kort samengevat staan ondanks de vele activiteiten onze koppekes niet stil en doet het deugd om hier ook mee bezig te KUNNEN zijn. Geen spijt van onze keuze en we kijken uit naar wat nog komen staat 😊 Vermoedelijk een lager tempo volgende maand (benieuwd naar of we dat gaan kunnen haha).